πεντεκαιδεκάστεγος

-ον, ΜΑ

αυτός που έχει δεκαπέντε στέγες.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πεντεκαίδεκα «δεκαπέντε» + -στεγος (< στέγη), πρβλ. τετρά-στεγος].